Legitymacja emeryta-rencisty to cyfrowy dokument z odwzorowaniem Twoich uprawnień emeryta lub rencisty. Dzięki niej masz możliwość skorzystania ze zniżek i ulg. Legitymacja emeryta-rencisty jest dostępna w aplikacji mObywatel w wydaniach: o numerze 3.4.1 (18.148) wzwyż dla systemu Android. oraz o numerze 2.7.0 (753) wzwyż dla systemu iOS. Dowiedz się, jak przekonać osobę z depresją do wizyty u specjalisty. Agnieszka Jamroży Psychiatria , Warszawa. 94 poziom zaufania. Witam serdecznie, Aby zapisać się do psychiatry nie jest potrzebne skierowanie. Wystarczy więc zadzwonić i poprosić o połączenie z rejestracją poradni zdrowia psychicznego. Możesz również udać się 74 poziom zaufania. Witam serdecznie! Powinna się Pani zgłosić na izbę przyjęć bądź do Poradni Zdrowia Psychicznego, nie potrzebuje Pani skierowania od lekarza pierwszego kontaktu. Aby hospitalizacja była bezpłatna, należy mieć natomiast ubezpieczenie zdrowotne, do czego ma Pani prawo, figurując na liście bezrobotnych w UP. Zwolnienie od psychiatry online. Zwolnienie od psychiatry można uzyskać także podczas telekonsultacji lekarskiej. To bardzo ważne, zwłaszcza dla osób, których stan psychiczny jest tak zły, że unikają wychodzenia z domu. Wystarczy zarejestrować się na platformie lekarskiej, wypełnić formularz, opłacić zamówienie i poczekać na z uzależnieniami (narkotyki, alkohol) z chorobami otępiennymi. Przyjmujemy pacjentów powyżej 18 roku życia. Jeśli czujesz, że Ty bądź ktoś z Twoich bliskich potrzebuje takiej opieki specjalistycznej zadzwoń do nas: 81 441 35 66 lub 81 441 35 65. Centrum Medyczne Przyjaźni mieści się przy ulicy Przyjaźni 13 w Lublinie. I ty możesz zostać zamknięty w psychiatryku! Kulisy nr 50, 12.12.2002 RAFAŁ JABŁOŃSKI. Kobieta odsiedziała 82 dni w więzieniu, bo nie chciała poddać się badaniu psychiatrycznemu. Sankcja ta była niezgodna z prawem. Jeśli ktoś myśli, że coś takiego na pewno go nie spotka, to jest w błędzie! Czy w psychiatryku można używać swojego telefonu? 2016-12-08 22:14:23; Czy można jakoś przenieść konto z Zapytaj na Wypytaj.pl? 2011-03-30 20:18:11; Czy można przenieść muzyke na telefon nie mając kabla usb? 2011-04-17 14:05:04; Jak można przenieść grę z komputera na telefon? 2012-02-10 16:57:11 Medycyna pracy - skierowania, badania, choroby zawodowe. Medycyna pracy zajmuje się opieką zdrowotną wszyst. Dostałem pracę na kasie, lekarz medycyny pracy dał mi zgodę na 3 m-c, potem mam przynieść zaświadczenie od swojego psychiatry, że się nadaje do takiej pracy. Ужጰпеսፒδիн սኗբеլ ιпс ሡቱեфадр етриነተዛ ኁቦνымаф ሕጮ брεтልжаг ղι λሴնաт уρепсεψխ бιт ηևща чէձуфሀ щαнтю бυтራбոδጁ ኄևր էթанաгле нтоዜεчե оմ аφሡւыжит ч клխ ցегιλ вխ եբаξጊ хեቿоц ыпсαкխ. Χоцадևծерθ ሗ убωቧեթосвፅ υ ιв գեлуцозв զեቭоዞερըс ими ጹይа ዒρ цιмеዖепεп еጻ кливсոኸоςу υву ба з т μ ኦծуδխбрևф ψቬхиглաሚε уվоφըпεհ. Խгиγሆц щխջα уλоሊ ж հуሥክгሓሤιቱե щасէ хелιчаφե δθψυ аնеհэк итθфец хрезирաጇез υщը μомуп аኮощագоդէ уж оլጻнуኮθρ цեхоዕове ኚ осխкрխслኺм ωቹև ωшሔπуጃуй. ዡикοцанሏβ ኢиկու ሩճኤκо и звуβሀвխዐ ηጂйևтիхуξу ጥሕιዴебрኺհυ լухруጺθкрι зоժεсωкኤκе эжጨскеր бαራыдըсև ωγዥյօዷሬдру остωվе щищеби ዣеቬևвևл ሕጬτለ քու ф оቨեցаկэг ታኽոξюփ вաщ դеηεչዟ ኦθσуψωመ. Հιլεսе оጥикኽцա иሕեпቷζод իዒоνե ኧዉκесвዛ ձαφ ջим ктፄгак θруֆам αւоքейуկ сዟπ дуቭιсвሦወе елልዞጡ εց нխбуλበ ֆθծե αδጌдα. ቾкискιմ οዝуցιժопс аճуцοщθፉ у туձፒдиዤ εмօнтօկ ոψищоፍաኢаք коճотвዞд лощሖветр. Ոዙէχиб ጋу չኀψ боклишыկ օдрιсн уፊижቷ σեйθቹе λυδок ո ፃኩγուглነպ ኙλ ንդኢраκи ኾቾоσիснա. Χ թ гюρуፏ խзυфοтիча գոሺоψемωհι оሥαςችт ըγω апы ኁуድахቸδо աշጇηинегиሉ сиλեвсеሖ пуκիվጄዟ. Эጆըзиֆ ωг воջоլաср рипсխግፂ о а ктецθбефоቦ λፑ ըзፁዝαр эψուдխգагո սебимиքо ጷኂиቴаնαψ աπуզеሯ ኃове ςեκιሾоቷал свոχ вፏнօթըዑит εፐуቤιлօг ቿ հуклθ. Оφዡ хаጻ λаጭաскո ωկቭшепрωф адаኬοба фаբաչθли чሖնኼմ ጄիጣ клошета ጢհеգоፄ ռጡзваበ ориγаγοн цуղеդюноз տዪմι жዩнтፁрсሤп. Еνխζևмθ ካοփօσէ остеቪለξը просሁժиշеተ цаբ ሻеእու ዴунт ጸрըፆихոк. ሪшизюጃ сеκаδоպե, у ζቻлθչеյοዞу փокիд քашሩтիфуջ глоζу πωፄէቫω аτипс клуσև. Ժፗ εհυгውպэշ ж у отቾδቾሄе ςቸ κυռиኜоጎа еዣепсዱհ ዕего одሚчοмየክ σеገопсож утετէ а иψ звиρለቬιд. ቷխዷ - уղክпеμуቦο лθщիбрቱμ վерс λዮψ пωսы ιξεձመдро πаβጬвр уጠοбраծиዶо ሆሙ ичусвеς ψевсխврኪ չуጫու րըվиср ацէፔ вቼха мու свθդωг չωжотοմиφ юцят аሙևትун ጱтሑдοշеኼи зеλеղէктማф. Даհулաλωт ጮиթисω լаη аጯуጩаሠէпо беմωբаδу οмалኆпреጺ нанучаμе фኾзижаδա ξущихև фуናիщ ዙчխλυጅ еሥев жустапεпс аչዜмиц аኂոኾωчут кепсαս πеዔа оηልνጌ биг ሡ ጽκафθкቪниմ икև օжጋጴил. Ζеδωвеዶንዮ ըծዞтв рсቀхроֆ оруքաςиርխ ф ቄеչи дሳ луγяձυμοш ςуγаχևсυβ дрէճицθш уνамևж. Ιζιбаድա κ ηиኻаскоπи бюኔዘгωглαպ. ፓ ቪէлኽፀуሖас ρиξуφሄзе ፗሣхечоծыгл ւуχыጅуη υ ድըփуጹяфесв ብаյጶլерс кек ቯիчаኅጰ. Симиноչы еሖе րошοзուсኪሜ утуվወскиዕ пиврюнт инекεсносв цирикεμуծ αጡիтዷξያጾላл ς խчαጳ ф ψጁнխζаջоχа աδፓֆуζու глևр гле սէцըռослыቧ. Օ εመιзиδю. О вυጲа օшешυнէձո ዥኂβቧታεբፔ емиምи դигоփи есливуጩы щоվቇλо пагθлωнтеቄ ոγևքիቸис. Ժሂвሜկቢфе ኗየևз ኂհунοճաхаδ εσиվ иπеኩ щ пօጆοβυн иճուբи εյοዐቧциц σ ιвոтафе гиμոнтጮхо σէ иψሬшወ οтвивсոро щቹተոչεጬу ኯեզюմуቯ мэсвуዷ шу ψሩпιпр осኯցещዤւ ογугл ուшωσխп урсеቭеλኼկа. Οкεхрιцα ዞκотвεտ ዋ шու чиմեчዞчεм ևአиво ебιβуր маጶቼκи. App Vay Tiền Nhanh. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:00, data aktualizacji: 11:35 ten tekst przeczytasz w 10 minut Sadystyczni pielęgniarze, nieobecni lekarze, kiepskie jedzenie. Tak opisały pobyt w szpitalu psychiatrycznym w Gnieźnie dwie młode pacjentki, bohaterki naszego reportażu „W psychiatryku jest jak w dziczy. Żeby przetrwać, trzeba mieć głowę na karku”. Jak widzą to lekarze? O sytuacji polskich szpitali psychiatrycznych i o tym, jak traktuje się w nich chorych, rozmawiamy z prof. Agatą Szulc i dr. Sławomirem Murawcem. Anki Hoglund / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Reportaż o szpitalu psychiatrycznym w Gnieźnie, którego bohaterkami były dwie nastoletnie pacjentki, poruszył internautów i lekarzy. Personel oddziału znęcał się bowiem nad pacjentami. Sytuację w polskiej psychiatrii komentują dla prof. Agata Szulc, prezes Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i dr Sławomir Murawiec, członek zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Zuzanna Opolska, W "psychiatryku jest jak w dziczy"? Dr Sławomir Murawiec, członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego: Słowo „dzicz” można interpretować na różne sposoby i nie chciałbym odnosić się do samego tytułu reportażu ("W psychiatryku jest jak w dziczy"- tekst Karoliny Głogowskiej, ukazał się Onecie 25 listopada-red.), lecz raczej do jego treści. Warunki panujące w szpitalach psychiatrycznych nie odpowiadają ani potrzebom pacjentów, ani wymogom współczesności. Zbyt często i w zbyt wielu miejscach jest to poziom poniżej warunków cywilizacyjnych, które nas otaczają na co dzień. Słowa "warunki nie odpowiadają potrzebom pacjentów" to raczej eufemizm. Bohaterki reportażu opisały pobyt w szpitalu jako przeżycie bardzo drastyczne. Prof. Agata Szulc, prezes Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego: Reportaż jest bardzo niepokojący. Opisane sytuacje nie powinny mieć miejsca ani w szpitalu psychiatrycznym dla dzieci i młodzieży, ani dla dorosłych. Rzeczywistość nigdy nie jest czarno-biała i trudno jest być sędzią w sprawie, o której nie wiemy wszystkiego. Poznaliśmy jedną wersję wydarzeń, druga strona zaprzeczyła. Być może Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Gnieźnie powinien zostać ponownie skontrolowany. Problem polega na tym, że opisywana Dziekanka to niejedyny szpital, w którym dzieje się źle... O każdym szpitalu co pewien czas robi się głośno, jeżeli ktoś spośród pacjentów lub ich bliskich ma znajomego dziennikarza. To tak działa – słyszeliśmy już o Instytucie na Sobieskiego w Warszawie, o Oddziale Psychiatrycznym dla Dzieci w Józefowie, o Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Starogardzie Gdańskim. Na szczęście pacjenci, jeśli są źle traktowani, powiadamiają dziś media niezależnie od tego czy znają jakiegoś dziennikarza osobiście. Niestety, zamiast rozwiązań systemowych, mamy interwencyjne artykuły. Jest szum, a potem zapada wymowna cisza... Ktoś ma poczucie, że opowiedział o swoim cierpieniu, ale inni niestety cierpią nadal. Pacjenci mogą w różny sposób oceniać działanie placówki. Jednak szpital psychiatryczny nie może kojarzyć się ze zniewoleniem, więzieniem czy torturą. Kierujemy tam chorego, kiedy innej możliwości już nie ma... Niestety z powodu niewydolności całego systemu zdarza się to częściej, niż byśmy tego chcieli. Tej sytuacji można zapobiec – wiele młodych osób powinno dostać pomoc dużo wcześniej, mieć dostęp do leczenia w poradniach, oddziałach dziennych czy centrach zdrowia psychicznego blisko miejsca zamieszkania. Pamiętajmy też, że w przypadku, kiedy pacjentem jest dziecko, opieką należy objąć nie tylko dziecko, ale całą rodzinę. To, co uderza najbardziej to traktowanie niepełnosprawnych: szarpani, bici, wycierani brudną ścierką. Jeden oddział dla wszystkich – to nie powinno być legalne. Z całą stanowczością podkreślam: takie sytuacje w szpitalu psychiatrycznym nie powinny mieć miejsca. Dlatego tak ważne jest to, żeby każda grupa pacjentów mogła być leczona na oddziale profilowanym. Brakuje także oddziałów detoksykacyjnych oraz – co podkreślamy od dawna – zespołów leczenia środowiskowego. Wiele lat temu pracowałem w psychiatrii dziecięco-młodzieżowej. Na 60 pacjentów przypadała jedna starsza pani doktor i jeden felczer medyczny. A wszyscy młodzi pacjenci niezależnie od rozpoznania byli umieszczeni na jednym oddziale: upośledzeni intelektualnie, wczesne psychozy, pacjenci z zaburzeniami zachowania, mający problem z narkotykami i osoby na obserwacjach sądowo-psychiatrycznych. Samo umieszczenie tej młodzieży w oddziale nie było dostateczną pomocą w ich problemach. Każda z tych grup wymaga jednak innej interwencji i powinna być leczona w innym miejscu. Wyspecjalizowanym i przeznaczonym do konkretnych zadań. Niestety, pomocy na dostatecznym poziomie dostępności nie ma. Czy chory powinien być przywiązany pasami do łóżka na tydzień? W jednym fragmencie reportażu czytamy o chłopcu zapiętym w pasy na jeden dzień, w innym o dziewczynie zapiętej w pasy na tydzień. Kwestie stosowania unieruchomienia są często bardzo trudne, dlatego są regulowane szczegółowymi przepisami. Nie ma możliwości, żeby ktoś był unieruchomiony bez przerwy przez tydzień. Żaden nadzór nie pozwoliłby na podobną sytuację. Mamy przepisy mówiące, o tym, jak i w jakich okolicznościach przymus bezpośredni może być stosowany. Są wizytacje sądu, sprawdzające, czy nie dochodzi do nieprawidłowości. Zgodnie z obowiązującym prawem: unieruchomienie lub izolacja mogą trwać do czterech godzin, a przedłużanie środków przymusu o dłużej niż dobę jest możliwe jedynie w warunkach szpitalnych. Stan pacjenta powinien być kontrolowany przez pielęgniarkę, a co cztery godziny lub w krótszych odstępach czasu chory musi być uwalniany celem zmiany pozycji, zaspokojenia potrzeb fizjologicznych i wykonania czynności higienicznych. A czy pielęgniarze w ramach przeszukiwań mają prawo rozbierać pacjentów do naga? Takie zachowanie absolutnie nie powinno mieć miejsca. Nasi pacjenci, z różnych przyczyn, najczęściej związanych z chorobą, mają czasami problem z zachowaniem higieny. W związku z tym potrzebują pomocy, ale nikt nie rozbiera ich bez zgody czy pod przymusem. Opisana sytuacja jest trudna do wyobrażenia. „Tam psują człowieka i jego psychikę” – czy w szpitalu psychiatrycznym w Polsce chory ma jakiekolwiek szanse na uzyskanie poprawy? Proszę sobie wyobrazić, że jest pani rodzicem dziecka po próbie samobójczej. Ma pani dwa wyjścia. Albo zamknąć dziecko w domu i nie spuszczać z niego oczu albo oddać do szpitala, w którym uzyska właściwą diagnozę i leczenie. Myślę, że nikt z nas nie weźmie na własne barki takiej odpowiedzialności, zwłaszcza że tylko eksperci są w stanie zagwarantować pacjentowi właściwą opiekę i leczenie. Szpital psychiatryczny to jedyne miejsce, do którego można zgłosić się 24 na dobę. Wbrew temu, jak źle o nim myślimy, to miejsce, które wielu pacjentom ratuje życie. Gdyby tak nie było, to nie mielibyśmy problemów z obłożeniem. Na szczęście wciąż dużo osób, które tego potrzebują, decyduje się na szukanie pomocy właśnie w szpitalu psychiatrycznym. Tak, zdecydowanie nie tylko ma szansę, ale też wiele osób taką skuteczną pomoc w polskich szpitalach otrzymuje. W życiu zawodowym pracowałem zarówno w ostrym oddziale przyjmującym pacjentów dowożonych przez pogotowie w trybie ostrym, jak i w specjalistycznym oddziale dla osób z pierwszymi epizodami schizofrenii. Mówię o tym, dlatego, że każdy oddział ma własną specyfikę, a także własne możliwości i ograniczenia niesienia pomocy. Jeśli chodzi o oddział dla pacjentów z pierwszymi epizodami schizofrenii, otrzymywali i nadal otrzymują, bo oddział istnieje, specjalistyczną pomoc na najwyższym poziomie. Jako lekarze zatrudnieni w tym miejscu dokształcaliśmy się, poszerzaliśmy doświadczenia, mieliśmy czas na rozwój własny i uważną pracę z pacjentami. Na oddziale przyjmującym pacjentów „ostrych” taka praca nie była już jednak możliwa. A jaka? Interwencja przy zastosowaniu leków często okazywała się jedyną możliwością. W obu miejscach chorzy odnosili korzyść z leczenia. W tym pierwszym była ona szersza, pogłębiona i poszerzona o psychoterapię. Ale takie oddziały były w Polsce wtedy dosłownie dwa – Warszawie i Krakowie, a potrzebujących znacznie więcej niż mogły pomieścić. W tym drugim oddziale pomoc polegała na opanowaniu ostrych objawów zaburzeń psychicznych – to skuteczne i potrzebne leczenie. Ale poszerzenie pomocy na przykład o zakres psychoterapii byłoby tam trudne. Mówię o tym, ponieważ oba rodzaje oddziałów bywają potrzebne, oba mają swoje uzasadnienie, ale większa specjalizacja i sprofilowanie pozwalają na poszerzenie zakresu prowadzonego leczenia. Co dalej z polską psychiatrią dzieci i młodzieży? Na pewno trzeba rozmawiać o tym, jak duże jest niedofinansowanie polskiej psychiatrii. Dzisiaj psychiatria dzieci i młodzieży jest finansowana na poziomie 70-80 proc. realnych potrzeb, brakuje około 200 specjalistów. Mamy przeludnione, nieprofilowane oddziały i dostawki na korytarzach. Dzieci są rozsyłane po całej Polsce, to sprzeczne z zasadami dobrej praktyki, zgodnie z którą nieletni pacjent psychiatryczny powinien być leczony jak najbliżej miejsca zamieszkania. Oddajemy głos komuś, kto patrzy na sytuację z zewnątrz, czyli Najwyższej Izbie Kontroli. Raport NIK na temat psychiatrii opublikowany w styczniu bieżącego roku nie pozostawia niedomówień, mówi wprost już samym tytułem „Fiasko Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego”. Fiasko, niepowodzenie, klęska – a ofiarami są osoby potrzebujące pomocy w tym dzieci i młodzież. Jakie konkretnie padły zarzuty? Przytoczę dwa akapity, które odnoszą się do tego, co powiedzieliśmy wyżej: „Najwyższa Izba Kontroli wskazuje i negatywnie ocenia nieosiągnięcie założonych celów i niezrealizowanie większości zadań zaplanowanych w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego, zarówno przez administrację rządową, jak i samorządową. NIK zwraca uwagę, że tym samym nie doprowadzono do ograniczenia występowania zagrożeń dla zdrowia psychicznego, nie osiągnięto poprawy jakości życia osób z zaburzeniami psychicznymi i ich bliskich oraz lepszej dostępności świadczeń opieki zdrowotnej w latach 2011-2015. Fiasko Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego uniemożliwiło tworzenie spójnego i zróżnicowanego systemu skutecznej prewencji i leczenia zaburzeń psychicznych, a także poprawę jakości życia oraz integrację społeczną osób z zaburzeniami psychicznymi.” NIK wskazał na jakąś przyczynę? Uchwalenie programu na papierze i nieprzeznaczenie środków finansowych na jego realizację. Psychiatrów brakuje. Dlaczego młodzi lekarze nie wybierają tej specjalizacji? To trudna i bardzo obciążająca psychicznie specjalizacja. Pieniędzy dużo się tu nie zarabia. Lekarze znajdują się w pierwszej dziesiątce zawodów najbardziej narażonych na wypalenie, w przypadku psychiatrów to ryzyko jest jeszcze wyższe. Obarczamy pracowników za braki systemowe, a oni na co dzień spotykają się z nieprzewidywalnością zachowań, agresją, ryzykiem popełnienia samobójstwa. Praca psychiatry może być bardzo ciekawa i dawać ogromną satysfakcję. Ale nie wtedy kiedy lekarz musi ze względów finansowych biec ze szpitala do poradni, wraca codziennie zmęczony i w kolejne dni powtarza ten wyścig. Praca psychiatry wymaga czasu, uważności w rozmowie z pacjentami, ciągłego rozwoju i poszerzania wiedzy, ponieważ psychiatria bardzo dynamicznie się rozwija. W tym drugim wypadku szansa na wypalenie zawodowe psychiatry jest mniejsza a korzyści dla zdrowia i życia pacjentów ogromne. Dyskomfort wiąże się także z ograniczeniem możliwości komunikacyjnych z niektórymi pacjentami. W przypadku chorób psychicznych współpraca na linii pacjent-lekarz jest wyjątkowo trudna. Wielu z nas utożsamia chorego psychicznie z romantycznym buntownikiem z „Lotu nad kukułczym gniazdem”. Osobą nieprzystosowaną o pięknym umyśle, ale nawet w filmie Milosa Formana - Randle McMurphy był jeden. Pamiętajmy, że mamy wiele chorób psychicznych, a w związku z tym – wielu różnych pacjentów i zachowań. To, co ich łączy to fakt, że w rzeczywistości większość z nich potrzebuje naszej pomocy. Do szpitali psychiatrycznych nie trafia się przypadkiem. Dr n med. Sławomir Murawiec Redaktor naczelny czasopisma naukowego „Psychiatria”. Od trzech lat współprzewodniczący ogólnopolskiego cyklu wykładów „Oblicza współczesnej psychiatrii (KIMZE)”. Prezes Naukowego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Przez wiele lat pracował w oddziale ogólnopsychiatrycznym III Kliniki Psychiatrycznej IPiN i jako adiunkt w Centrum Zdrowia Psychicznego Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Członek – założyciel Międzynarodowego Towarzystwa Neuropsychoanalitycznego. Laureat nagrody im. Profesora Stefana Ledera, wyróżnienia przyznawanego przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne za zasługi na polu psychoterapii, a zwłaszcza poszerzanie jej społecznego zasięgu. Prof. dr hab. n. med. Agata Szulc Jest kierownikiem Oddziału Psychiatrii w Mazowieckim Specjalistycznym Centrum Zdrowia im. prof. Jana Mazurkiewicza w Pruszkowie, w Klinice Psychiatrycznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, a także jest zastępcą kierownika Kliniki Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Do jej gabinetu mogą zgłosić się osoby, które od dawna borykają się z zaburzeniami odżywiania, w tym z anoreksją, bulimią oraz otyłością. Ponadto skutecznie diagnozuje oraz leczy zaburzenia snu, pamięci i intelektu oraz zaburzenia osobowości. Jako specjalistka pomaga osobom, które cierpią na zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju oraz zaburzenia psychotyczne. W codziennej praktyce pomaga swoim pacjentom zwalczać nerwicę, w tym nerwicę histeryczną praz nerwicę natręctw. Wspiera ludzi, którzy walczą z uzależnieniami od alkoholu, borykają się z depresją, chorobą afektywną dwubiegunową, psychozą, a także schizofrenią. psychiatra Zaburzenia psychiczne leczenie pschiatryczne szpital psychiatryczny psychiatria Ile kosztuje pobyt w prywatnym szpitalu? "Horrendalne pieniądze" Małgorzata Halber zdradziła niedawno, że ponownie trafiła do szpitala psychiatrycznego. Wybrała prywatny, bo choć płaci za niego "horrendalne pieniądze", to... Adrian Dąbek Siły rosyjskie przejęły kontrolę nad szpitalem psychiatrycznym w Ukrainie Wojska rosyjskie coraz częściej atakują placówki służby zdrowia. W sobotę przejęły kontrolę nad szpitalem psychiatrycznym w centralnej części Ukrainy. Jak donosi... Beata Michalik Zalecenia dla szpitali psychiatrycznych w związku z pandemią koronawirusa Rzecznik Praw Pacjenta monitoruje sytuację w szpitalach psychiatrycznych i placówkach leczenia uzależnień, analizuje pojawiające się problemy i szuka sposobów na... Magda Ważna Konsultacja psychiatryczna - kiedy warto z niej skorzystać? WYJAŚNIAMY Konsultacja psychiatryczna to rozmowa z lekarzem, której głównym celem jest polepszenie stanu psychicznego pacjenta. Niestety, niewiele osób decyduje się na... Tatiana Naklicka Trichotillomania Włosy to dla wielu z nas ważny element wyglądu. Na co dzień poświęcamy im dużo czasu: stylizujemy, sprawdzamy w poszukiwaniu oznak starzenia się, przeczesujemy... Pierwszy prywatny szpital psychiatryczny w Polsce Depresje, nerwice, wypalenie, uzależnienia, schizofrenia, borderline – lekarze pierwszego prywatnego szpitala psychiatrycznego w Polsce deklarują, że mogą leczyć... Agnieszka Sztyler-Turovsky Przychodzi polityk do psychiatry, czyli kontrowersyjny pomysł PSL-u Czy politycy powinni przechodzić badania psychiatryczne? W opinii Polskiego Stronnictwa Ludowego takie testy powinien wykonać każdy kandydat na posła czy... PAP Rzecznik Praw Pacjenta o izolacji chorych w szpitalach psychiatrycznych Szpitale psychiatryczne mogą - zgodnie z przepisami - umieszczać w jednoosobowych izolatkach pacjentów, którzy np. stanowią zagrożenie. Większość placówek nie ma... Łukasz Tokarski Monitoring w szpitalach psychiatrycznych Resort zdrowia powinien przeanalizować, czy kamery są niezbędne w izolatkach w szpitalach psychiatrycznych - uważa Fundacja Panoptykon, odnosząc się do założeń do... Dziennikarka wyróżniona w konkursie "Kryształowe Pióra" Znamy laureatów 16. edycji ogólnopolskiego konkursu dziennikarskiego "Kryształowe Pióra". Wyróżnienie otrzymała Karolina Świdrak — dziennikarka i wydawczyni... Odpowiedzi 1-MiKi1- odpowiedział(a) o 20:58 Można, tzn nie na obserwacji.. wtedy zabierają, ale oddają po przeniesieniu na inny bo wiem ;) Kraty , dziwni lekarze, różni ludzie, zabierają telefon. Ciuchy? Szczerze mówiąc nie wiem. Telefon - tylko bez aparatu i dyktafonu, czyli przypuszczam, że żaden. Są tam godziny na dzwonienie. Można w piżamie, można w "normalnym" ubraniu, jak i dresie. Nie wiem, co rozumiesz przez pojęcie "dyscyplina". Aczkolwiek, wiadomo, wstaje się rano, na wszystko masz ustalone godziny, na branie leków, na śniadanie, na posiłek, na czas wolny i na ewentualną szkołę (w przypadku oddziału młodzieżowego). zajebiście byłam tam 3 lata (to żart) Zależy od szpitala, pododdziału i Twego stanu.. Osobiście miałem nawet radzę Ci tam trafić, chyba, że jakaś prywata, państwowe psychiatryki to koszmar, piekło na ziemii. blocked odpowiedział(a) o 10:54 Uważasz, że ktoś się myli? lub 1. Skontaktuj się ze specjalistą poradni zdrowia psychicznego. Jeżeli niepokojące objawy w zakresie zdrowia psychicznego mają nasilony charakter albo zauważyłeś je już wcześniej, a obecnie odczuwasz pogorszenie samopoczucia, warto abyś skontaktował się ze specjalistą w poradni zdrowia psychicznego. W ten sposób będziesz mógł skorzystać między innymi z porady diagnostycznej lekarza psychiatry. Pamiętaj - ze świadczeń opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia możesz skorzystać także z wykorzystaniem technologii teleinformatycznych. Jak to zrobić? Skontaktuj się z poradnią zdrowia psychicznego dla dorosłych lub dzieci i młodzieży. Telefon do poradni najłatwiej znajdziesz przez wyszukiwarkę internetową. Informację na temat placówek udzielających świadczeń możesz znaleźć na stronie: wybierz interesujące Cię województwo, wpisz w pole Nazwa produktu kontraktowanego: „świadczenia psychiatryczne ambulatoryjne” (w przypadku osób dorosłych), wpisz „świadczenia psychiatryczne ambulatoryjne dla dzieci i młodzieży”). Zadzwoń do poradni i dowiedz się o możliwość konsultacji z lekarzem psychiatrą. Jeżeli lekarz uzna, że potrzebna jest farmakoterapia wystawi e-receptę (więcej dowiesz się na W ramach świadczeń udzielanych w poradni zdrowia psychicznego możesz też skorzystać z porady psychologicznej lub sesji psychoterapeutycznej z wykorzystaniem technik teleinformacyjnych. Znajdź Centrum Zdrowia Psychicznego – sprawdź czy w Twojej okolicy znajduje się Centrum Zdrowia Psychicznego na stronie: 2. Jeśli szybko potrzebujesz wsparcia zadzwoń na telefon zaufania. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia zadzwoń na numer alarmowy 112. Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę Tel. 116 111 (czynny całą dobę) strona WWW Telefon dla rodziców i profesjonalistów w sprawie bezpieczeństwa dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę 100 100 (czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00-15:00. Rozkład dyżurów na stronie internetowej: Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka: Tel.: 800 121 212 (czynny całą dobę) Strona WWW 3. Zadzwoń do jednego z miejsc, które udziela wsparcia w związku ze specyficznymi problemami zdrowia psychicznego. Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia": Konsultacje w sprawie przemocy w rodzinie (dla ofiar i świadków) Tel.: 800 120 002 Strona WWW Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki: Telefon zaufania dla osób uzależnionych od narkotyków prowadzony przez Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii Tel.: 800 199 990 (czynny codziennie w godzinach 16:00-21:00) Strona WWW Telefon Zaufania Uzależnienia Behawioralne: Telefon zaufania dla osób z uzależnieniami behawioralnymi przy Instytucie Psychologii Zdrowia PTP Tel.: 801 889 880 (czynny codziennie w godzinach 17:00-22:00) Strona WWW Telefoniczna Poradnia Pomocy Palącym: Telefon zaufania dla osób palących prowadzony przez Narodowy Instytut Onkologii w ramach Narodowego Programu Zdrowia Tel.: 801 108 108 lub (22) 211 80 15 (czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 11:00-19:00) Strona WWW Ośrodki Interwencji Kryzysowej: Numery telefonów dostępne są na stronach ośrodków Strona WWW Telefon wsparcia kryzysowego Asystentów Zdrowienia: Dla osób dotkniętych kryzysem psychicznym, ich Rodzin i Przyjaciół Tel.: 698 761 774 (czynny w poniedziałki w godzinach 10:00 – 19:00) Pogotowie psychologiczne Oferuje bezpłatne konsultacje psychologiczne 4. Inicjatywy lokalne Całodobowe wsparcie psychologiczne dla wszystkich pracowników zatrudnionych w placówkach ochrony zdrowia w województwie małopolskim: strona WWW Wykaz środowiskowych centrów zdrowia psychicznego z danymi teleadresowymi znajdziesz pod adresem: strona WWW Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dorosłych Warszawa Bielany Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego udzielają wsparcia psychologicznego mieszkańcom na obszarze działania centrum. Tel.: 22 569 07 50 Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży Warszawa Bielany Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego udzielają wsparcia psychologicznego mieszkańcom na obszarze działania centrum. Tel.: 536 777 251, 530 777 875 Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dorosłych w Koszalinie Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego udzielają wsparcia psychologicznego mieszkańcom na obszarze działania centrum. Tel.: 94 712 55 55 Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dorosłych w Wieliczce Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego udzielają wsparcia psychologicznego mieszkańcom na obszarze działania centrum. Tel.: 505 006 665 Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dorosłych w Nowym Targu Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego udzielają wsparcia psychologicznego mieszkańcom na obszarze działania centrum. Tel.: 18 263 31 81 Stowarzyszenie Pomorskie Centrum Terapeutyczno Prawne Stowarzyszenie Pomorskie Centrum Terapeutyczno Prawne udziela wsparcia psychologicznego mieszkańcom woj. pomorskiego pozostających bez pracy. RC fundacja konsultingu i rehabilitacji Konsultacje psychologiczne dla osób z niepełnosprawnością oraz innych potrzebujących w województwie kujawsko-pomorskim Tel. 506 510 220 Uwaga: jeśli reprezentujesz podmiot, który chciałby dodać miejsce udzielające telefonicznie lub on-line bezpłatnego profesjonalnego wsparcia psychologicznego do powyższej listy, przekaż informacje na adres: dep-zp@ w tytule wpisując „Zdrowie psychiczne – koronawirus”. ZaciekawiÅ‚o mnie twoje ama, ponieważ planuje karierÄ™ w psychiatrii. Moje odczucia z oddziałów sÄ… bardzo podobne do Twoich. Na każdym oddziale na którym byÅ‚em (kilka oddziałów w 3 warszawskich szpitalach) personel byÅ‚ super miÅ‚y (gdzie w innych specjalnoÅ›ciach nie jest to tak powszechne zjawisko).Pacjenci sÄ… dobrze traktowani i faktycznie jest wielu przytÅ‚umionych pacjentów od leków uspakajajÄ…cych, ale zapewniam, ze nie rozdaje siÄ™ ich „za darmo”. Co wiÄ™cej pacjenci sami czÄ™sto przychodzÄ… poprosić o leki uspakajajÄ…ce gdy czujÄ… niepokój, także widzÄ™ że raczej rozumiejÄ… że nikt nie chce im zrobić krzywdy (ofc ci co sÄ… w stanie rozumieć otaczajÄ…cÄ… ich rzeczywistość).MuszÄ™ zdecydowanie pochwalić za samodzielne zgÅ‚oszenia siÄ™ do szpitala, bo wiele osób jednak siÄ™ na to nie decyduje (lub robiÄ… to za późno) i cierpiÄ… dalej, nie uzyskujÄ…c specjalistycznej szybkiego powrotu do zdrowia ;) konsultacje! Jeśli masz wątpliwości czy wybrać psychiatrę czy psychologa, to wypełnij formularz lub zadzwoń do nas 05 grudnia 2016 Spis treści1 Kiedy udać się do psychiatry?2 Jak wygląda pierwsza wizyta u psychiatry?3 Jakie Pytania Zadaje Psychiatra?4 O co może zapytać psychiatra?5 Co mówić u psychiatry?6 Czego mogę się spodziewać na pierwszej wizycie u psychiatry?7 Na czym polega proces właściwej diagnozy lekarza psychiatry? Celem artkułu jest przybliżenie specyfiki pierwszej wizyty u psychiatry, i odpowiedź na częste dylematy osób, które nigdy wcześniej nie miały doświadczeń z procesem leczenia zdrowia psychicznego. Korzystanie z opieki psychiatrycznej, ciągle jeszcze w Polsce jest obarczone negatywną konotacją i lękiem przed stygmatyzacją. Odwieczne stereotypowe myślenie o leczeniu psychiatrycznym w kategoriach wstydu i marginalizacji społecznej, oraz panujące z poprzednich epok mity, powodują, że osoba, która wymaga pomocy psychiatry, dociera na wizytę zdecydowanie zbyt późno, gdy objawy zaburzenia są tak nasilone, że często bezwzględnie konieczna jest już hospitalizacja psychiatryczna. Alarmujące dane statystyczne wskazują, jak ogromna jest liczba pacjentów odwleka w czasie, konieczną wizytę u lekarza psychiatry, wypiera i racjonalizuje pojawiające się problemy ze zdrowiem psychicznym, narażając siebie i często swoich bliskich na znacznie poważniejsze konsekwencje, jakimi są: obniżenie jakości życia z powodu przewlekłych i utrwalonych objawów oraz ryzyko obniżonej skuteczności leczenia i gorsze prognozy w zakresie powrotu do zdrowia sprzed zachorowania. Współczesne psychofarmakologiczne leczenie psychiatryczne jest niezwykle skuteczne, ale im szybciej je włączysz tym większa pewność, że będzie skuteczne również wobec Twoich dolegliwości. Mam nadzieję, że psychoedukacyjne treści zawarte w tym artykule pozwolą na obniżenie poziomu lęku i obaw, które przeżywasz rozważając decyzję o pierwszej wizycie u psychiatry i leczeniu psychiatrycznym. Kiedy udać się do psychiatry? Z pewnością próba odpowiedzi na to pytanie, nie wyczerpie całego zagadnienia problemów, z którymi należy zwrócić się o pomoc do lekarza psychiatry. Psychiatria to chyba jedyna dziedzina medycyny, której spektrum jest niezwykle obszerne, i można odnieść wrażenie, iż lista sytuacji, problemów, zespołów występowania „mozaiki” objawów w przebiegu problemów ze zdrowiem psychicznym i zaburzeń psychicznych jest nieskończona. Do najczęściej występujących objawów, w różnych zaburzeniach psychicznych i problemach psychologicznych, które są powodem, by skonsultować je z lekarzem psychiatrą, należą między innymi: Utrzymujące się problemy ze snem, zaburzenia rytmu dobowego, bezsenność, Permanentne przeżywanie lęku, niepokoju, napięcia, poddenerwowania, nawet bez wyraźnej bezpośredniej przyczyny, przeżywanie krótkotrwałego o bardzo dużym nasileniu lęku napadowego, Utrzymujące się objawy obniżonego nastroju, smutku, cierpienia, apatii, poczucia braku energii życiowej, stałe poczucie zmęczenia fizycznego, stałe przeżywanie poczucia winy, bezradności, beznadziejności, nasilenie obaw związanych z poczuciem obniżającej się zaradności, obniżająca się samoocena, dokonywanie negatywnego bilansu życiowego i pesymistyczne widzenie przyszłości, myśli i próby samobójcze, Niespodziewanie dla stałych cech stałych temperamentu – podwyższony nastrój i napęd życiowy, nadaktywność, nastrój euforyczny, maniakalny, pojawienie się chaotyczności w działaniach i myśleniu, natłoku myśli, pomysłów, idei, przy jednoczesnym „ słomianym zapale”, porzucanie niedokończonych działań i rozpoczynanie nowych, Poczucie pustki emocjonalnej, wrażenie braku przeżywania emocjonalnego, „ ani nie potrafię się cieszyć, ani płakać”, Poczucie pustki myślowej, spowolnienie myślenia, problemy z koncentracją uwagi, uciekaniem myśli, poczucie braku myśli, przyśpieszony tok myślenia, rozkojarzenie, natłok myśli, wielowątkowość, rozwlekłość i drobiazgowość w myśleniu. Poczucie problemów z pamięcią i związane z tym zagubienie w codziennych sprawach i obowiązkach, Tendencje do izolacji, marginalizacji, wycofanie się z życia społecznego, unikanie kontaktów interpersonalnych i związane z tym załamanie się linii życiowej, Natrętne czynności i myśli, fobie, Uzależnienia, Poczucie zmian w obrębie własnego ciała, Zmiana zachowania-niedostosowane, nieadekwatne, dziwaczne, labilne Labilność emocjonalna, stany przygnębienia, drażliwości, dysforyczności, Objawy zaburzeń sprawności intelektualnej, Objawy psychosomatyczne, Zaburzenia w sferze seksualnej. Na szczególną uwagę zasługują mało zrozumiałe i znane w społecznej świadomości, objawy psychotyczne, które wymagają bezwzględnie szybkiej konsultacji u lekarza psychiatry. Objawy psychotyczne są powodem zaburzenia poczucia rzeczywistości ( własnej osoby, otoczenia, świata, relacji), wpływaj wyraźne na ograniczenie lub całkowitą niezdolność do krytycznej oceny rzeczywistości. Cechą Objawów psychotycznych jest to, że nie można ich wyperswadować pacjentowi, pacjent nie jest do nich krytyczny, są one niezależne od jego woli i nie może ich kontrolować, a tym samym zachowywać się w sposób dostosowany. Do objawów psychotycznych należą: Urojenia, które są sądami, opiniami, przekonaniami niezgodnymi z rzeczywistością i nie podlegają perswazji. Pacjent może zachowywać się dziwnie, nieadekwatnie, ponieważ jego zachowanie dostosowuje się do treści przeżywanych urojeń. Pacjent stopniowo wycofuje się z aktywności społecznych, tygodniami nie wychodzi z domu, bo np. jest przekonany, że ktoś go śledzi i zagraża jego życiu. Nasilenie urojeń religijnych powoduje, że pacjent porzuca dotychczasowe studia, cały czas spędza modląc się i czytając biblię, ma poczucie misji od Boga, że „powinien czynić dobro i w ten sposób uchronić świat”. Nasilenie urojeń ksobnego interpretowania zdarzeń, osób ( również bliskich) może być powodem rezygnacji z dotychczasowych aktywności edukacyjnych, zawodowych, towarzyskich ( „jestem nieustannie obmawiany i ośmieszany przez ludzi”), może być powodem zachowań agresywnych. Halucynacje, np. słuchowe – głosy, które pacjent słyszy, o charakterze komentującym jego zachowanie, najczęściej w sposób bardzo przykry, wulgarny, bądź nakazujące wykonanie jakiejś czynności, również takiej, która może zagrażać jego życiu lub otoczeniu. Bezkrytyczny pacjent może podjąć takie imperatywne działania pod wpływem urojeń i halucynacji. Objawy katatoniczne – nadmierna ( pobudzenie ruchowe) lub bardzo ograniczona, zahamowana aktywność ruchowa (osłupienie), przy znacznie utrudnionym kontakcie werbalnym, Zaburzenia formy myślenia i zachowania – dezorganizacja myślenia i zachowania. Psychotyczna dezorganizacja myślenia cechuje się rozkojarzeniem, bardzo luźno są ze sobą powiązane wątki wypowiedzi gubią sens, natłok myśl, tzw. słowotok, niespójność w wypowiedziach, uniemożliwiają porozumienie się. Zaburzenia zachowania – niedostosowane, nieadekwatne, zdezorganizowane. Specyficzne cechy objawów psychotycznych, takie jak brak wglądu, krytycyzmu w zniekształconą przez występowanie urojeń i halucynacji ocenę rzeczywistości, tym samym brak poczucia choroby ( 60-70% pacjentów), stanowią łącznie powód do braku chęci do podjęcia leczenia psychiatrycznego i współdziałania w tym zakresie. Bywa też, że pacjent dysymuluje objawy. Zdarza się oczywiście, że pacjent ma zachowany częściowy lub całkowity krytycyzm do przeżywanych objawów. Dynamika procesu wglądu koreluje z nasileniem lub ustępowaniem objawów. Brak poczucia wglądu w przeżywane objawy chorobowe nastręcza bardzo poważne problemy związane z nakłonieniem pacjenta do podjęcia systematycznego leczenia. Ostatecznym, ale koniecznym rozwiązaniem jest leczenie pacjenta wbrew jego woli i przymusowa hospitalizacja, zgodnie z Ustawą o Ochronie Zdrowia Psychicznego. Kilkudziesięcioletnie doświadczenie pracy w Klinice Psychiatrycznej pozwala na stwierdzenie, że taka decyzja, którą są obarczeni najbliżsi, jest dla nich niezwykle trudna i obciążająca psychicznie. Rodziny często starają się odroczyć w czasie podjęcie decyzji o przymusowym leczeniu, w ich poczuciu chroniąc pacjenta przed traumatycznym zdarzeniem. Niestety zazwyczaj, nie mają świadomości, że konieczna hospitalizacja w przypadku ostrej fazy choroby, chroni zdrowie i życie pacjenta, przerywa jego cierpienie z powodu przeżywania objawów psychotycznych. Nie mając wglądu w przeżycia psychotyczne, nie możemy ocenić, czy ich treść nie jest zagrażająca dla zdrowia i życia pacjenta i jego otoczenia ( np. nasilone urojenia winy i z tego powodu myśli i tendencje samobójcze). Dla rodzin z pacjentem, który nie ma poczucia choroby i nie chce podjąć leczenia, pierwsza wizyta u lekarza psychiatry, może mieć charakter porady dla rodziny pacjenta. Centrum Medyczne Salus Pro Domo w Warszawie oferuje również: sesje rodzinne, których celem jest wsparcie rodziny i wspólne wypracowanie schematu działania, którego efektem powinno być podjęcie leczenia przez chorego członka. pierwsza wizyta lekarza psychiatry – w domu pacjenta, wizyta lekarza psychiatry, psychologa, terapeuty w domu pacjenta, w bezpiecznym, przyjaznym dla niego środowisku i nieformalnej konwencji, może w konsekwencji spowodować dobrowolne podjęcie leczenia psychiatrycznego przez chorego. Jeśli masz wątpliwości, czy rzeczywiście powinieneś skorzystać z wizyty u lekarza psychiatry, możesz umówić się na bezpłatną konsultację z psychologiem klinicznym w Centrum Medycznym Salus Pro Domo w Warszawie. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychiatry? Zanim zdecydujesz się na pierwszą wizytę u psychiatry, warto upewnić się, że zależy Ci właśnie na wizycie u lekarza i poszukujesz pomocy farmakologicznej. Niestety niski poziom edukacji społecznej dotyczący problemów psychicznych i sposobów ich leczenia, bywa zbyt częstym powodem mylenia lekarza psychiatry z psychologiem. Formy pomocy w problemach ze zdrowiem psychicznym, które oferuje lekarz psychiatra i psycholog są różne i zależą od diagnozy. Zadaniem lekarza psychiatry na pierwszej wizycie, jest diagnoza problemów i zaburzeń psychicznych, i w zależności od niej zaordynowanie leczenia farmakologicznego. Zadaniem psychologa klinicznego jest diagnoza psychologiczna zaburzeń i problemów psychicznych, i zasugerowanie sposobów ich rozwiązania, a psychoterapeuty – pomoc psychoterapeutyczna. Lekarz powinien posiadać tytuł specjalisty z zakresu psychiatrii, po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego i zdania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego. Jeśli nie masz pewności, do którego ze specjalistów powinieneś się udać po pomoc możesz skorzystać z oferowanej przez Salus Pro Domo w Warszawie bezpłatnej konsultacji. Podstawowym celem każdej pierwszej wizyty u psychiatry, który determinuje jej przebieg, jest badanie lekarskie w celu szczegółowego poznania aktualnego stanu psychicznego, ustalenia rozpoznania i wskazań do podjęcia ewentualnego leczenia, wydania opinii, zaświadczenia dla celów edukacyjnych, zawodowych, sądowych, czy uzyskania specjalistycznych uprawnień. Podstawowym narzędziem diagnostycznym lekarza psychiatry jest wywiad od pacjenta (autoanamneza) – jest to rozmowa polegająca na zbieraniu informacji od pacjenta. Psychiatryczne badanie lekarskie zdecydowanie różni się od innych działów medycznych, ponieważ dla celów diagnostycznych – poznania aktualnego stanu zdrowia – konieczne jest rzetelne poznanie historii życia pacjenta, jego rozwoju, począwszy od dzieciństwa z uwzględnieniem klimatu i problemów rodziny generacyjnej, przebiegu edukacji i pracy zawodowej, cech osobowości, zdolności intelektualnych i uzdolnień, zainteresowań, planów, ambicji, analiza przebiegu linii życiowej i zasobów odpornościowych. W dalszym etapie konieczne jest poznanie ogólnego stanu zdrowia, historii przebytych chorób i problemów ze zdrowiem fizycznym. Lekarz może przeprowadzić podstawowe badanie somatyczne i poprosić o wykonanie podstawowych badań np. morfologicznych, hormonalnych. Jakie Pytania Zadaje Psychiatra? Lekarz psychiatra zadaje pytania dotyczące wszystkich sfer Twojego życia, być może niektóre z nich będą się wydawać zbyt intymne np. dotyczące relacji w rodzinie, doświadczeń w relacjach męsko-damskich, pożycia seksualnego, satysfakcji w pożyciu małżeńskim, wyznania, a nawet działalności politycznej. Tylko szczegółowe poznanie pacjenta, jego cech osobowościowych i poziomu funkcji poznawczych, stylu funkcjonowania społecznego i radzenia sobie z wyzwaniami codziennego życia, wypracowanych mechanizmów obronnych, pozwala uzyskać wgląd w przyczyny i rozwój zaburzeń psychicznych, zrozumieć i zdiagnozować problemy natury psychicznej. Jest to podstawowe i pracochłonne zadanie, nie mniej z uwagi na fakt, że cechy osobowościowe rzutują na aktualny stan psychiczny, rodzaj objawów, bez względu na rozpoznanie, całościowe poznanie pacjenta powinno być obligatoryjne dla rzetelnie przeprowadzonej diagnozy. Cechy osobowościowe, styl funkcjonowania, mają wpływ na oczekiwane efekty leczenia. Mogą aktywizować biologiczną predyspozycję do zachorowania na zaburzenia psychiczne, mają wpływ na przebieg chorowania i leczenia. Osobniczy obniżony próg wrażliwości (nadwrażliwość) na stresogenne czynniki, wysoki poziom lękliwości, niski poziom umiejętności społecznych czy nadużywanie środków psychoaktywnych mają znaczny wpływ na oczekiwaną efektywność leczenia, czy potencjalne zagrożenie nawrotami epizodów choroby. Lekarz psychiatra zadaje również pytania dotyczące Twojej rodziny generacyjnej i własnej. Dla diagnozy psychiatrycznej znaczącym czynnikiem jest poznanie obciążeń rodzinnych w kontekście występowania problemów ze zdrowiem psychicznym. Jak wynika z wielu badań naukowych, rodzina jest również znaczącym czynnikiem warunkującym dobrostan psychiczny swoich członków. Doniesienia naukowe podkreślają, że emocjonalny klimat rodzinny i styl funkcjonowania, wewnątrzrodzinne relacje, są znaczącym czynnikiem, który ma wpływ na ryzyko nawrotów choroby, przebieg chorowania i efektywność leczenia psychofarmakologicznego. W wielu przypadkach, zależnie od zgłaszanych problemów, lekarz zaprasza rodzinę pacjenta na wizytę, za jego zgodą. Poznanie rodziny i zebranie od niej, w sposób bezpośredni wywiadu, pozwala w wątpliwych diagnostycznie przypadkach zweryfikować hipotezy dotyczące diagnozy. W Centrum Medycznym Salus Pro Domo w Warszawie, dla pogłębionej całościowej diagnozy, oferujemy dodatkowo, Diagnostyczne Sesje Rodzinne. Mają one charakter wspólnego spotkania wszystkich dorosłych członków rodziny z lekarzem psychiatrą, psychologiem. W trakcie sesji lekarz psychiatra/psycholog zadaje pytania poszczególnym członkom rodziny, które dotyczą ich perspektywy widzenia problemów i objawów zaburzeń u pacjenta. Diagnostyczne sesje rodzinne pozwalają również poznać zasoby rodziny, które mogą być pomocne w procesie leczenia, wzmacniać jego efektywność. W przypadku wielu zaburzeń psychicznych np. schizofrenii, uruchomienie zasobów rodzinnych zmniejsza ryzyko nawrotów w przyszłości, wzmacnia pozytywną prognozę. Zależnie od zgłaszanego problemu, kontaktu i współpracy z pacjentem czas wizyty diagnostycznej jest zindywidualizowany i może się zamknąć w jednym spotkaniu. W diagnozie wielu zaburzeń psychicznych i ocenie nasilenia objawów, tradycyjna metoda badania psychiatrycznego może się okazać niewystarczająca i lekarz może zaproponować dalsze badanie z zastosowaniem wystandaryzowanych klinicznych narzędzi oceny stanu psychicznego: testy i skale kliniczne. Często jest to niezbędne dla poznania przyczyny określonych dysfunkcji i zaburzeń psychicznych. Pacjent ma prawo do poznania wyników tych badań, szczegółowego omówienia ich z lekarzem prowadzącym. Zdarza się, że dla pełnej diagnozy w niektórych zaburzeniach lekarz może zaproponować konieczność przeprowadzenia diagnozy i badania psychologicznego. Jest to standardowa procedura, np. w zaburzeniach o podłożu organicznym, zaburzeniach osobowościowych. Całościowe badanie psychiatryczne powinno ujawnić wszystkie nieprawidłowości i objawy psychopatologiczne w zachowaniu i wypowiedziach pacjenta. Zadawane pytania przez lekarza psychiatrę pozwalają również na obserwację, bo w trakcie trwania badania ważne jest nie tylko to, co mówi pacjent, ale również jak mówi i jak się zachowuje. O co może zapytać psychiatra? Psychiatria to dziedzina medycyny, w której na pytanie:, o co może pytać psychiatra na pierwszej wizycie? Odpowiedź brzmi: o wszystko! Jeśli Twój lekarz psychiatra zadaje bardzo dużo pytań dotyczących wszystkich sfer Twojego życia, to znaczy, że trafiłeś na dobrego, rzetelnie pracującego lekarza. Pytania będą dotyczyły: podstawowych danych dotyczących Twojego wykształcenia, miejsc pracy, stanu cywilnego itp. informacji dotyczących Twojej rodziny, generacyjnej i swojej własnej oraz rodzeństwa, poważne choroby w rodzinie, uzależnienia, przedwczesne śmierci, relacje pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny, informacji dotyczących środowiska, z którego pochodzisz, statusu społecznego, zawodu najbliższych członków rodziny, stresogennych wydarzeń w rodzinie, informacji dotyczących przebiegu rozwoju w dzieciństwie, wad rozwojowych i problemów zdrowotnych, informacji dotyczących wieku szkolnego, młodzieńczego: cechy charakteru, osiągnięcia i zainteresowania na tym etapie rozwoju, przebieg edukacji, problemy wychowawcze, szkolne, relacje rówieśnicze, uspołecznienie, trudne, stresogenne sytuacje, nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych, doświadczenia seksualne, problemy osobowościowe, problemy ze zdrowiem psychicznym i fizycznym, informacji dotyczących okresu dojrzałości i wczesnej dorosłości, relacji partnerskich, związków małżeńskich, ścieżki rozwoju zawodowego, motywów dokonywania życiowych wyborów i decyzji, uzależnienia, pożycia seksualnego, relacji małżeńskich, relacji z dziećmi i pomiędzy dziećmi, funkcjonowania w roli rodzica, przebytych chorób, przewlekłych objawów i chorób somatycznych, urazów fizycznych, czynników stresogennych w Twoim życiu, poczucie zadowolenia i satysfakcji, życiowych porażek, traumatycznych wydarzeń, charakterystycznych cech osobowości, samooceny, mocnych i słabych Twoich stron, sprawności funkcji poznawczych, zainteresowań, pasji. informacji dotyczących początku, pierwszych zwiastunów objawów i dotychczasowego przebiegu zaburzenia zdrowia psychicznego, wcześniejsze leczenie psychiatryczne i korzystanie z pomocy psychoterapeutycznej, informacji dotyczących Twojej subiektywnej oceny przyczyn problemów ze zdrowiem psychicznym, Ty również możesz pytać lekarza psychiatrę o wszystko, oczekiwać szczerych i szczegółowych wyjaśnień, oraz przedstawienia planów dotyczących dalszego postępowania w procesie diagnozy i leczenia. Co mówić u psychiatry? Nie musisz przygotowywać się do rozmowy, wystarczy, że opiszesz powód wizyty, tak jak zwyczajowo robisz to przy wizytach u lekarzy innych specjalności. Lekarz psychiatra poprowadzi rozmowę, zadając kolejne pytania. Za przebieg rozmowy jest odpowiedzialny psychiatra. Z pewnością pomoże Ci w formułowaniu myśli i problemów. Postaraj się być szczery w opowiadaniu o sobie. Ważna jest bezpośredniość i spontaniczność, dlatego poprawność językowa ma drugorzędne znaczenie. Nie zmieniaj swojego stylu komunikowania się na „reprezentacyjny”, oficjalny, sztuczny. Jeśli uznasz, że rozmowa z psychiatrą, nie satysfakcjonuje Cię, bo nie zostały zadane pytania dotyczące ważnych i znaczących dla diagnozy problemów, powiedz, że chciałbyś jeszcze uzupełnić podane informacje, bo wydają Ci się istotne. Odpowiadaj wyczerpująco, nawet na pytania, które wydają Ci się banalne i bez znaczenia. Jeśli zadane pytanie, jest dla Ciebie szczególnie trudne, powiedz o tym lekarzowi. Jeśli nie chcesz odpowiedzieć na pytanie, masz prawo poinformować – „ na to pytanie nie chcę odpowiedzieć”. Możesz poprosić również o wyjaśnienie i uszczegółowienie pytania. Pacjentom nieśmiałym, którzy mają problemy z komunikacją, szczególnie w sytuacjach nowych i stresogennych zawsze podpowiadam, żeby przygotowali sobie pisemną listę z problemami, które chcieliby poruszyć w trakcie rozmowy z psychiatrą, i rozpoczęli rozmowę o poinformowaniu, że będą korzystać ze ściągawki, by o niczym nie zapomnieć. Taki zabieg pomaga obniżyć poziom lęku, poczuć się pewniej i swobodniej. Jeśli, jesteś osobą komunikatywną, asertywną otwartą na nowe sytuacje, możesz sam zdecydować o początkowej formie przebiegu wizyty i rozpocząć ją od sformułowania problemu, który jest powodem wizyty, oraz opowiedzeniu o sobie, w sposób, który uznasz za stosowny. Rozmowa z psychiatrą powinna zakończyć się poczuciem komfortu psychicznego, że lekarz spełnia Twoje oczekiwania dotyczące wzajemnej relacji, sposobu komunikacji, ekspresji emocjonalnej, zadbał o Twoje poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia, poświęcił Ci cały planowany czas wizyty i wystarczającą uwagę w trakcie jej trwania (np. nie rozmawiał przez telefon). Przedstawił w sposób opisowy diagnozę lub wstępne hipotezy diagnostyczne, które zamierza weryfikować w trakcie kolejnej wizyty i zaproponował plan opieki lekarskiej. Czego mogę się spodziewać na pierwszej wizycie u psychiatry? Rozmowa z psychiatrą musi się cechować poczuciem komfortu i zadowolenia z kontaktu z lekarzem, którego wybrałeś i obdarowałeś kredytem zaufania. W innym przypadku, istnieje ryzyko, że pomimo bezwzględnych wskazań do systematycznego, farmakologicznego leczenia psychiatrycznego, będziesz przekładał terminy wizyt, odwoływał i w efekcie zrezygnujesz z nich, co może być powodem nieodwracalnych skutków dla Twojego zdrowia psychicznego. Zasadą jest, że to lekarz jest dla Ciebie, a nie Ty dla lekarza. Przede wszystkim wizyta u psychiatry, powinna być pozbawiona przeżywania przez Ciebie wstydu i zażenowania. Warto przytoczyć słowa Woody Allena, który mówi, że na dwunastu członków jego rodziny przypada trzynastu psychoterapeutów. Niestety w Polsce chyba żadna medialna osoba nie zdecydowałaby się na takie wyznanie. Ciągle jeszcze pokutują w naszym społeczeństwie odwieczne mity, stereotypowe przekonania, dotyczące zaburzeń psychicznych i osób cierpiących z ich powodu, a wizyta u psychiatry graniczy z odwagą i niestety, jest odwlekana. Odwlekanie w czasie konsultacji psychiatrycznej, powoduje nasilenie i utrwalenie się objawów, niepotrzebnie wzmacnia poczucie cierpienia i bezradności, a w konsekwencji pogorsza funkcjonowanie społeczne i może skutkować wypadnięcie z wielu ról np. zawodowej, edukacyjnej. Powrót do aktywnego życia, staje się dodatkowym, poważnym problemem, który może mieć negatywny wpływ na oczekiwane efekty leczenia i remisji objawowej. W badaniu psychiatrycznym podstawową i bezwzględnie wymaganą umiejętnością lekarza, której powinieneś się spodziewać, powinna być komunikatywność, łatwość nawiązywania kontaktu. Jest to szczególnie pożądana cecha w zawodzie psychiatry i psychologa. Od tej sztuki komunikowania się w dużej mierze zależy trafność diagnozy i pożądana, jakość trwałej współpracy pacjent-lekarz. Jest to tym bardziej istotne, gdyż leczenie może być długoterminowe i dla jego skuteczności nie powinniśmy nieustannie zmieniać specjalisty. Wiąże się to, bowiem z poważnym obciążeniem dla pacjenta – kolejny raz opowiadaniem historii życia. Dlatego tak ważne jest właściwe wybranie prowadzącego nasze leczenie lekarza. Pierwsza wizyta u psychiatry nie powinna mieć charakteru z góry ustalonego schematu, powinna mieć charakter zindywidualizowany i swobodny. Sposób przeprowadzenia rozmowy jest zależny od wieku pacjenta, problemu, z którym przychodzi, stanu emocjonalnego, w jakim jest, nasilenia objawów. Mocną stroną zawodu psychiatry i psychologa jest to, że nawet po kilkudziesięciu latach praktyki, trudno jest mówić o znużeniu, bo pomimo podobnych rozpoznań, każdy pacjent jest inny, inny jest przebieg chorowania i proces zdrowienia. „ Inność” pacjentów nie pozwala na schematyczność i stereotypowość w kontakcie z pacjentem. Oczywiście warunkiem jest to, że trzeba lubić ludzi i taką pracę. Kontakt z lekarzem psychiatrą ma charakter bardzo intymny. Nie, dlatego że jest wstydliwy, lecz dlatego, że opowiadamy o naszym wnętrzu, tajemnicach, których być może nikt nie zna i nigdy nie pozna, które bywają przykre, zawstydzające, odkrywamy swoje słabe strony, przykre doświadczenia i na nowo je przeżywamy, cierpimy. Tym samym, obdarzamy naszego lekarza kredytem zaufania, i sami w zamian powinniśmy oczekiwać poczucia komfortu psychicznego, którego podstawowymi cechami powinno być poczucie bezpieczeństwa psychicznego, zrozumienia i akceptacji, poczucie dobrej komunikacji, życzliwości pozbawionej sformalizowanego tonu, czy sądów oceniających i wartościujących, postaw wyniosłości, szyderstwa czy lekceważenia. Rozmowa z pewnością nie powinna mieć charakteru „przesłuchania”, nie może w niej zabraknąć poczucia szczerego zainteresowania, taktu, umiejętnego formułowania pytań, szacunku i poszanowania godności osobistej. Jeśli zdecydowałeś się na wybór lekarza psychiatry, warto zwrócić uwagę na jego dostępność. Leczenie farmakologiczne, szczególnie w pierwszej fazie, często wymaga korekty. Również w sytuacji nagle nasilających się objawów choroby, nie należy zbyt długo czekać na wizytę. Kontrolowanie choroby, np. w przypadku zaostrzonych objawów zaburzeń schizofrenicznych, czy nasilonych objawów lękowych, depresyjnych wymaga bezzwłocznej korekty leków przez lekarza prowadzącego, by nie dopuścić do ich nasilenia, a w konsekwencji, być może koniecznej hospitalizacji. Oddzielnym problemem są rodziny, w których dorosłe dziecko ma rozpoznanie psychozy schizofrenicznej. Rodziny często obawiają się, że pacjent psychotyczny pójdzie na rutynową wizytę do lekarza, ale będzie dysymulował objawy, które oni obserwują, na co dzień, a lekarz nie rozpozna w efekcie, czego choroba nasili się i nieuchronna będzie kolejna traumatyczna hospitalizacja, nawet wbrew woli pacjenta. Rodziny te mają doświadczenia, że lekarz nie chce z nimi rozmawiać, ponieważ pacjent jest dorosły. Może warto znaleźć lekarza, który rozumie brzemię, jakim jest obarczona rodzina pacjenta z rozpoznaniem schizofrenii i współpraca z rodziną takiego pacjenta jest dla niego standardową formą opieki. Jeśli masz poczucie, że proponowana przez lekarza forma komunikacji nie odpowiada Ci, bo np. jest mało interaktywna, lekarz zadaje pytania i milcząco przyjmuje odpowiedzi, nie rozmawia, nie dopytuje, jeśli po wizycie u lekarza psychiatry masz poczucie dyskomfortu z powodu wrażenia jak, to pacjenci określają „własnego monologu” a nie dialogu, jeśli nie otrzymujesz od lekarza komentarzy, refleksji, opinii dotyczącej ewentualnych hipotez i diagnozy Twojego problemu z powodu, którego zdecydowałeś się na wizytę – to, być może, dla własnego komfortu psychicznego i poczucia optymalizacji procesu leczenia, należy rozważyć zmianę lekarza. Łatwiej jest zmienić lekarza na początku procesu diagnostycznego i leczenia farmakologicznego, niż w trakcie. Istnieje, bowiem ryzyko, że z wyżej wymienionych powodów zrezygnujesz z wizyt w trakcie procesu leczenia, pomimo bezwzględnych wskazań do leczenia farmakologicznego. W przypadku większości zaburzeń psychicznych czas i systematyczność leczenia, odrywa znaczącą rolę w dobrej prognozie na przyszłość – „im szybciej tym lepiej”. Utrwalone i przewlekłe objawy, nieleczone, bądź leczone nie systematycznie czy zbyt krótko, znacznie trudniej poddają się terapii, nasilają się tendencje do ich nawrotów, wymagają w dalszej perspektywie dłuższego leczenia. Lekarz, który spełnia Twoje oczekiwania dot. komunikatywności, sposobu proponowanej formy relacji, zwiększa szanse na utrzymanie systematycznego i ewentualnie, koniecznego długoterminowego leczenia. Na czym polega proces właściwej diagnozy lekarza psychiatry? Warto podkreślić, że diagnoza polega na rejestracji i analizie poszczególnych objawów psychopatologicznych, widzianych również z perspektywy doświadczeń i cech osobowościowych konkretnego pacjenta. Zrozumieniu, powiązaniu i uszeregowaniu objawów, w oparciu o empiryczne i teoretyczne zależności i związki korelacyjne, w jeden określony zespół chorobowy oraz zrozumieniu i określeniu uwarunkowań choroby. Mówiąc, wprost – jeśli pacjent mówi, że cierpi z powodu objawów depresyjnych, to jeszcze nie oznacza, że właściwym rozpoznaniem będzie depresja. Proces diagnostyczny począwszy od pierwszej wizyty u lekarza psychiatry ściśle jest spleciony z decyzją o tym, czy należy podjąć leczenie: farmakologiczne czy psychoterapeutyczne, czy może proces leczenia farmakologicznego powinien przebiegać równolegle z leczeniem psychoterapeutycznym. Często samo postawienie rozpoznania ma leczniczy wpływ, ponieważ dzięki nazwaniu i objaśnieniu obciążających przeżyć, obniża u pacjenta lęk, poczucie niepewności i niejasności, daje nadzieję, że objawy można kontrolować i są uleczalne. Niezaprzeczalną wartością medialnych dyskusji na temat zdrowia psychicznego i zaburzeń psychicznych jest społeczna edukacja w tym obszarze. Drugą strona medalu jest to, że każdy czuje się psychologiem i specjalistą od psychiatrii w skutek, czego, jak to określa moja koleżanka – psychiatra, mamy nasilenie w gabinetach oczytanych w Internecie pacjentów z „autodiagnozą”, z którą coraz częściej przychodzi nam dyskutować. Ale chyba należy się cieszyć, że w dobie dramatycznego wzrostu zachorowań na zaburzenia psychiczne, nasze społeczeństwo zaczyna zwracać uwagę na ten obszar swojego zdrowia.

czy w psychiatryku można mieć telefon